Мойсей ФІШБЕЙН

* * *

Романові Безсмертному

Досі смакує скоринка черства,
Досі лежить недосяжна верства,
Ондечки нота — одна, неповторна,
Поміж дерев помирає валторна,
Ондечки леготи, сон божества,
Тепла жорства і кульбабовий рай,
Грай же, валторно, воскресни і грай,
Станьмо до раннього раю на чати
І почнемо, як хотіли почати —
Лагідно й тихо почати на „драй” —
Де за деревами, поміж зелa,
Ондечки нам не обіцяно зла,
Ондечки ще не поплутано дати,
Ондечки ще не судилося ждати
Зимної мли, де холодна зола.

3 лютого 2005 р., Київ

© Мойсей Фішбейн. Всі права застережені.