Віктор ГРАБОВСЬКИЙ

СУБОТА

Верба навколішки впала,
благала:
— Віддай мені, річко, намисто…
Я вранці піду до міста,
я маю там хлопця
файного,
віддай-но! —
А річка-заздрічка тече собі,
а дівонька плаче, бідна,
сліз намистячко —
лис-
  тяч-
ком.

***

© Віктор Грабовський. Всі права застережені.