Пауль ЦЕЛАН (Paul Celan — в перекладі Валерія Корнєєва)

ПІСНЯ В ПУСТЕЛІ

Із чорного листя заплівся вінець на околиці Акри,
Де гнав я свого Вороного, щоб смерть настромити на палю,
І пив з черепків дерев'яних я попіл колодязів Акри
І мчав із забралом опалим, в руїну господнього раю.

Тому що всі янголи мертві, й осліплено Господа тут, біля Акри,
Нікого нема, не знайду я притулку, прибулий прочанин,
Порубаний місяць уже не розквітне тепер на околиці Акри
І руки засохлі в обручках іржавих цвітуть колючками.

Коли я вклонивсь ув останній молитві, з цілунком околиці Акри,
І ночі слабкий обладунок не стримав її кровотоку,
Зробивсь я усміхненим братом, залізним архангелом Акри,
І щойно ймена проказав я, вогонь загорівся на щоках.

5.01.1997

EIN LIED IN DER WÜSTE

Ein Kranz ward gewunden aus schwärzlichem Laub in der Gegend von Akra:
dort riß ich den Rappen herum und stach nach dem Tod mit dem Degen.
Auch trank ich aus hölzernen Schalen die Asche der Brunnen von Akra
und zog mit gefälltem Visier den Trümmen der Himmel entgegen.

Den tot sind die Engel und blind ward der Herr in der Gegend von Akra,
und keiner ist, der mir betreue im Schlaf die zur Ruhe hier gingen.
Zuschanden gehaum war der Mond, das Blümlein der Gegend von Akra:
so blühn, die den Dorn es gleichtun, die Hände mit rostigen Ringen.

So muß ich zum Kuß mich wohl bücken zuletzt, wenn sie beten in Akra...
O schlecht war die Brünne der Nacht, es sickert das Blut durch die Spangen!
So ward ich ihr lächelnder Bruder, der eiserne Cherub von Akra.
So sprech ich den Namen noch aus und fühl noch den Brand auf den Wangen.

1950

Переклад © Валерій Корнєєв. Всі права застережено.