XLII.

Що маєш ти її — це не біда,
Хоч може ніжно й я любив її,
Вона взяла тебе і це ота
Велика втрата, що кричить в мені.
Любви злочинці, вибачаю вас —
Ти полюбив її, бо я люблю,
Її й заради мене, від образ,
Мій друже, через тебе я терплю.
Тебе згублю — ця втрата зиск її,
Її згублю — мій друг здобув, мов тест:
Знайдуть одне одного, лиш мені
Двох втратить треба і прийнять цей хрест.

Та радість тут: мій друг і я — одне.
Ура! Вона ж бо любить лиш мене.

* * *

That thou hast her, it is not all my grief,
And yet it may be said I lov'd her dearly;
That she hath thee, is of my wailing chief,
A loss in love that touches me more nearly.
Loving offenders, thus I will excuse ye:
Thou dost love her, because thou know'st I love her;
And for my sake even so doth she abuse me,
Suffering my friend for my sake to approve her.
If I lose thee, my loss is my love's gain,
And losing her, my friend hath found that loss;
Both find each other, and I lose both twain,
And both for my sake lay on me this cross:
    But here's the joy; my friend and I are one;
    Sweet flattery! then she loves but me alone.