LVIII.

Крий, боже, що я став твоїм слугою,
Контролювати час твоїх розваг,
Чи жебрать звіт годин перед тобою,
Я твій васал, дозвілля твого раб.
Дозволь терпіти, бути на твій поклик
Ув'язненим в відсутності твоїй,
І терпеливим на терпіння й докір,
Та й не виню тебе в біді отій.
Будь, де захочеш; сильне в тебе право
І часом кермувати привілей,
Як забажаєш. Тобі належить навіть
Собі прощати й злочини, ачей.

Мені чекать, хоч пекло це мені,
Не ганить примх твоїх, в добрі чи злі.

* * *

That god forbid that made me first your slave,
I should in thought control your times of pleasure,
Or at your hand the account of hours to crave,
Being your vassal, bound to stay your leisure!
O, let me suffer, being at your beck,
The imprison'd absence of your liberty;
And patience, tame to sufferance, bide each check,
Without accusing you of injury.
Be where you list, your charter is so strong
That you yourself may privilege your time
To what you will; to you it doth belong
Yourself to pardon of self-doing crime.
    I am to wait, though waiting so be hell,
    Not blame your pleasure, be it ill or well.